Hazard jest jedną z form rozrywki, pod warunkiem, że nie powoduje szkód w życiu osoby, która go uprawia. Ustawa z dn. 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych posługuje się następującą definicją: „Grami losowymi są gry o wygrane pieniądze lub rzeczowe, których wynik w szczególności zależy od przypadku”. A zatem, ich wynik nie jest możliwy do przewidzenia i jednocześnie nie istnieją żadne strategie umożliwiające uzyskanie lepszych wyników bez złamania zasad gry. Uzależnienie od hazardu tzw. patologiczny hazard zaliczany jest do grupy uzależnień behawioralnych (czyli uzależnień od czynności). Niewątpliwie patologiczny hazard stanowi jedno z najdroższych z nich, gdyż użytkownik nie uzależnia się od substancji, lecz od pieniądza.
Wbrew powszechnemu przekonaniu, że najlepszym sposobem udzielenia pomocy hazardziście jest spłacenie jego długów, prawda wygląda inaczej. Tego rodzaju postępowanie uniemożliwia osobie uprawiającej hazard wzięcie odpowiedzialności za swoje decyzje oraz działa na jego reakcje wzmacniająco (gracz w ten sposób uczy się, że bez względu na poniesione straty i tak otrzyma pomoc, dzięki czemu ma komfort i może kontynuować swoje zachowanie).W związku z tym, że wygrana jest przypadkiem nieprawdziwe jest przekonanie, że po serii przegranych nastąpi dobra passa. Nie jest również możliwe opracowanie takiej strategii, dzięki której gracz przewidzi wynik.
Nie każde jednak zachowanie hazardowe od razu świadczy o uzależnieniu. Utrata kontroli nad graniem ma swoją dynamikę. W przebiegu patologicznego hazardu można wyróżnić 6 etapów:
- Zainteresowanie hazardem –spontaniczne zaciekawienie grami losowymi. Na tym etapie nie występują żadne straty. Zachowanie ma charakter okazjonalny.
- Zwycięstwa –pojawiają się fantazjuje na temat dużych wygranych, którym towarzyszy pobudzenie oraz przekonanie, że zwycięstwa mogą zdarzać się częściej. W razie osiągnięcia wielkiej wygranej pojawia się chęć i wiara w możliwość powtórzenia sukcesu, przez co gracz może ryzykować coraz większe kwoty. Granie ma jednak charakter okazjonalny.
- Straty – pojawiają się pierwsze straty (długi, kłamstwa, konflikty rodzinne, zatajanie swojego grania). Na tym etapie gracz żywi głębokie przekonanie o tym, że wkrótce nastąpi wielka wygrana, dzięki czemu rozwiąże swoje problemy.
- Desperacja – panika, silny, chroniczny stres wynikający z utraty pracy, separacji od rodziny, znajomych. Pierwsze konflikty z prawem wynikające z potrzeby zdobycia pieniędzy na spłacie wierzycieli. W przeżywaniu gracza pojawia się poczucie winy, rozpacz, przekonanie o braku możliwości zmiany sytuacji.
- Utrata nadziei – kryzysy emocjonalne, myśli, próby samobójcze. Chcąc ulżyć swojemu cierpieniu, uzależniony nadużywa alkoholu lub innych substancji. Może również rozważać zwrócenie się po pomoc.
- Odbudowa – zwrócenie się po profesjonalną pomoc. Powrót do stanu równowagi emocjonalnej, próba podjęcia konstruktywnych strategii rozwiązania problemu przy jednoczesnym wystrzeganiu się powrotu do hazardu. Terapia patologicznego hazardu opiera się na bardzo podobnych zasadach, co leczenie uzależnienia od substancji psychoaktywnych.
Sprawdź na ile Twoje granie jest bezpieczne.
DWADZIEŚCIA PYTAŃ
z oficjalnej strony Anonimowych Hazardzistów
www.anonimowihazardzisci.org
- Czy kiedykolwiek traciłeś czas przeznaczony na pracę lub szkołę z powodu hazardu?
- Czy uprawianie hazardu powodowało kiedykolwiek, że twoje życie rodzinne stawało się nieszczęśliwe?
- Czy hazard wpływał na twoją reputację?
- Czy kiedykolwiek odczuwałeś wyrzuty sumienia po grze?
- Czy kiedykolwiek uprawiałeś hazard, aby zdobyć pieniądze na spłatę długów albo by rozwiązać finansowe trudności?
- Czy uprawianie hazardu powodowało zmniejszenie się twojej ambicji lub skuteczności?
- Czy po przegranej czułeś, że musisz wrócić, tak szybko jak to możliwe, by odrobić swoje straty?
- Czy po wygranej miałeś silny przymus, aby wrócić i wygrać więcej?
- Czy często uprawiałeś hazard dopóki twoja ostatnia złotówka została przegrana?
- Czy kiedykolwiek brałeś pożyczki, aby sfinansować swój hazard?
- Czy kiedykolwiek sprzedałeś coś, aby sfinansować hazard?
- Czy byłeś niechętny, aby użyć „hazardowych pieniędzy” na normalne wydatki?
- Czy hazard powodował, że przestawałeś dbać o dobrobyt własny lub swojej rodziny?
- Czy kiedykolwiek uprawiałeś hazard dłużej niż zaplanowałeś?
- Czy kiedykolwiek grałeś, aby uciec od zmartwień i kłopotów?
- Czy kiedykolwiek popełniłeś lub rozważałeś popełnienie nielegalnego czynu, aby sfinansować hazard?
- Czy uprawianie hazardu powodowało, że masz kłopoty ze snem?
- Czy kłótnie, rozczarowania lub frustracje wywołują w twoim wnętrzu impuls do hazardu?
- Czy kiedykolwiek miałeś pragnienie, aby świętować jakieś szczęśliwe wydarzenia poprzez uprawianie hazardu przez kilka godzin?
- Czy kiedykolwiek brałeś pod uwagę autodestrukcję lub samobójstwo w wyniku twojego hazardu?
Większość nałogowych hazardzistów odpowiada „tak” przynajmniej na siedem z tych pytań.
Literatura:
Woronowicz, B. T. (2012). Hazard. Historia, zagrożenia i drogi wyjścia. Poznań: Media Rodzina Sp. Z o. o.
https://www.anonimowihazardzisci.org
